Sam
Mijn Berner Sennen reu van 10 jaar oud werd afgelopen weekend plotseling ziek. Tot die tijd mankeerde hij nooit iets, gedroeg zich als een jonge hond en had nog geen enkele grijze haar. Zaterdag jl ging hij moeilijk lopen, zijn achterpoten stonden raar en zijn rug hield hij een beetje krom. Eetlust had hij niet meer en hij werd steeds slomer. Geen koorts, geen bloed, niet braken of diarree.
Naar aanleiding van een echo constateerde de dierenarts vergrote lympfeknopen en vergrote prostaat, en stelde de diagnose prostaatkanker. Alle organen waren oke, maar alle lympfeknopen/klieren waren extreem vergroot. Doordat mijn hond geen koorts had, was een ontsteking met 99% uit te sluiten. Om 100% zekerheid te krijgen zou hij opgenomen moeten worden voor verder onderzoek. Dit wilde ik mijn hond niet aandoen en ben met een doos Prednison en de hond naar huis gegaan. Heb ik hier goed aan gedaan? Was het niet beter geweest om zijn klacht, voor de zekerheid, eerst als ontsteking te behandelen en na slecht resultaat alsnog Prednison als pijnstiller voor de kanker te gebruiken?